Ο αποθανών δεδικαίωται. Αλλά με ποια υστεροφημία;
Ο Γ.Προβόπουλος ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας υπήρξε μέρος της (οικονομικής) κρίσης. Αφενός επιτρέποντας (μαζί με την Κομισιόν και τον ανεκδιήγητο Μπαρόζο) το οικονομικό ξεχαρβάλωμα της περιόδου Καραμανλή, αφετέρου μην (προ)ειδοποιώντας έγκαιρα για το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα του 10,4% του ΑΕΠ το 2008 και 15,6 % το 2009.
Παρά τις ποικίλες αντιπαραθέσεις μας, όπου είχα το ηθικό πλεονέκτημα, ήταν πάντα φιλικός μαζί μου. Σε αυτό το επίπεδο ήταν υπεράνω…
Πιστεύω ότι θα τα πάγαινε καλύτερα εάν δεν ήταν εδραιωμένη η αίσθηση (όπως και σήμερα) ότι το γκουβέρνο (Μαξίμου) κάνει κουμάντο σε όλα. Και οποιαδήποτε κριτική αδικεί τον ηγέτη…
Με λίγες εξαιρέσεις (στην τότε «Ελευθεροτυπία» ασκήσω σκληρή κριτική), ο κανόνας είναι να ακολουθεί τη ροή των πραγμάτων. Μη στέκεσαι εμπόδιο…
Για όλους έχει…
Εκτός απ όσους διατήρησαν-διατηρούν το ηθικό πλεονέκτημα.
Αλλά, μόνο αυτό…
