Στην κρίση κάποιοι, συνήθως οι μεγαλύτεροι, έβγαλαν περισσότερα. Και αν αυτό μοιάζει… αναμενόμενο, η ανατροπή έρχεται από το σερβίρισμα: ήταν για το καλό μας!
Σε πολλές περιπτώσεις στα νεόφερτα (και εισαγόμενα εν πολλοίς) μέτρα έχουν εισχωρήσει και ορισμένα… καινοφανή που οδηγούν είτε σε σκαστές περιπτώσεις ενίσχυσης ημετέρων, είτε σε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις που παράγουν τα ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα (χρέη αντί για οικονομική ανάπτυξη, ελλείμματα αντί για πλεονάσματα…).
1.Αρνητικά επιτόκια. Υποτίθεται ότι εφαρμόζονται για να υποχρεώσουν τις τράπεζες να δώσουν δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Μα, αν δεν έχουν κέρδος οι τραπεζίτες δεν αναλαμβάνουν ρίσκο. Κατά συνέπεια, χορηγούν λίγα κεφάλαια (σ.σ. στην Ελλάδα σχεδόν καθόλου) σε όσους έχουν εξασφαλίσεις σε περιουσία (ακίνητα, καταθέσεις) ώστε να λάβουν πίσω σίγουρα τα κεφάλαιά (τους)! Κοντολογίς χρηματοδοτούνται όσοι δεν έχουν… ανάγκη.
Έτσι όμως, με το σύστημα των αρνητικών επιτοκίων:
α/ δεν παρέχεται (άφθονη) ρευστότητα στην αγορά,
β/τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι αποταμιευτές χάνουν αξίες και εισοδήματα,
γ/η έννοια της πίστης και της αποταμίευσης (ώστε οι τράπεζες να έχουν υγιή κεφάλαια και να χρηματοδοτήσουν καινοτόμες επιχειρηματικές ιδέες) καταρρέουν,
δ/ο αποπληθωρισμός αποτρέπει την κατανάλωση και οδηγεί σε κρίση την αγορά κ.α.
2.Οικονομική μεγέθυνση εν μέσω αποπληθωρισμού. Το 2014 (επί Σαμαρά) η χώρα «πέτυχε» αύξηση του ΑΕΠ, αν και το συνολικό ΑΕΠ μειώθηκε. Καινούργια… οικονομικά καθώς καταγραφόταν μείωση τιμών και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι παρά ταύτα είχαμε μεγαλύτερη οικονομική δύναμη (διαθέσιμο εισόδημα). Το (θεωρητικό) μοντέλο έλεγε ότι: με 1.000 ευρώ ο μισθωτός αγοράζει 20 ζευγάρια παπούτσια. Την επόμενη χρονιά με 950 ευρώ το μήνα θα μπορεί να αγοράσει 21 ζευγάρια (γιατί έπεσαν οι τιμές). Όταν όμως πέφτουν οι τιμές και μειώνεται ο (ονομαστικός) μισθός
i/ ο καταναλωτής έχει την τάση να… αναβάλει τις αγορές του (προσδοκώντας σε βίαιο κατρακύλισμα των τιμών) καθώς και από ανασφάλεια ως προς το δικό του βαλάντιο.
ii/ αυξάνεται το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ η εξυπηρέτησή του απαιτεί περισσότερους φόρους (ως προς τον ονoμαστικό μισθό που μειώνεται).
3. Για τα Μνημόνια φταίει το Ασφαλιστικό. Η αλήθεια είναι ότι η χώρα δανείστηκε (και) για να δώσει συντάξεις. Επίσης είναι γεγονός ότι και σήμερα ενισχύει τα ταμεία από τα φορολογικά έσοδα. Από την άλλη όμως, το κράτος εισέπραττε κανονικά τους λελογισμένους φόρους και όταν αυτοί δεν αρκούσαν, κατέφευγε στον επώδυνο δανεισμό; (ο οποίος όντως μας οδήγησε στα Μνημόνια)…
Σύμφωνα με έρευνα της Κομισιόν για το μέγεθος της φοροδιαφυγής, η Ελλάδα εισπράττει μόλις 14 δις ΦΠΑ, ενώ με βάσει τον κύκλο εργασιών έπρεπε να εισπράττει 21 δις (17,5 δις εισπράττει η… μικρότερη Πορτογαλία..)
Δηλαδή μόνο από τον ΦΠΑ η χώρα έχει απώλειες 7 δις το χρόνο.
4.Η ΕΚΤ στηρίζει τους μετόχους. Στα πλαίσια των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγοράζει κρατικούς τίτλους. Ταυτόχρονα οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν και μετοχές (μεγάλων) ιδιωτικών (επιλέξιμων) επιχειρήσεων. Κατ αυτόν τον τρόπο στηρίζουν όχι μόνο τα Χρηματιστήρια, αλλά και τους (κύριους) μέτοχους, οι οποίοι μπορούν να ρευστοποιήσουν τα χαρτοφυλάκια τους αποκομίζοντας τεράστια κέρδη εις υγείαν των ευρωπαίων πολιτών…
Αν κανείς τολμούσε να προτείνεις η ΕΚΤ να στηρίξει και την εργασία (προγράμματα απασχόλησης ή επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών), θα έπεφτε ολόκληρη η (παλαιά) πολιτική τάξη και όλα τα υφάκια του νεοφιλελευθερισμού να τον φάνε..
5.Φοροαπαλλαγές στους πλουσίους. Αν και την περίοδο του β’ παγκοσμίου πολέμου ο φόρος επί των κερδών έφτασε στο 90%, σήμερα που έχουμε αντίστοιχες συνθήκες οι μέτοχοι (μερισματούχοι, ραντιέρηδες) απολαμβάνουν φόροι μόλις 5% επί των μερισμάτων (ενώ έχει προηγηθεί φόρος 24% στα επιχειρηματικά κέρδη), ενώ οι μισθωτοί πληρώνουν φόρο έως 45%, συν την Εισφορά Αλληλεγγύης (έως 12%). Εισφορά Αλληλεγγύης από την οποία απηλλάγησαν εσχάτως οι… ραντιέρηδες και μερισματούχοι.
6.Επιβράβευση της φοροδιαφυγής. Εν μέσω καραντίνας η κυβέρνηση μετέθεσε τις πληρωμές ΦΠΑ που ήδη εισέπραξαν οι επιχειρήσεις. Δεν μιλάμε δηλαδή για προκαταβολή φόρου, αλλά για ποσά που εισπράττουν από τους καταναλωτές ως μεσάζοντες και υποχρεούνται να αποδώσουν. Δηλαδή το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε ο καταναλωτής να χρηματοδοτήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες, όντως αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητα, αλλά αυτό το ζήτημα δεν αφορά τον καταναλωτή.
7. Νέο έλλειμμα στο Ασφαλιστικό. Είναι πασιφανές ότι το Ασφαλιστικό, ακόμη και μετά από πέντε αλλαγές τα τελευταία δέκα χρόνια, δημιουργεί ελλείμματα. Και αυτά οφείλονται στην… ανεργία και το δημογραφικό (εισφέρει 1,3 εργαζόμενος και κάθε συνταξιούχο, όταν μια υγιής σχέση θα ήταν 4:1).
Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δημιουργήσει ένα ακόμη έλλειμμα με την εισαγωγή της κεφαλαιοποίησης στην επικουρική ασφάλιση. Και αυτό το έλλειμμα προκύπτει από την μη διάθεση των εισφορών των εν ενεργεία για τις συντάξεις της τρέχουσας γενιάς. Για την οποία απαιτούνται πάνω από 56 δις ευρώ. Και τίθεται το ερώτημα «ποιος θα πληρώσει γι αυτά;».
Κάθε λογική απάντηση δεκτή…
