Αν (παρα)δεχτούμε ότι η χώρα πρέπει, σώνει και καλά, να βγάζει πλεονάσματα στο διηνεκές, τότε θα έπρεπε: α/να εντοπίσουμε εκ νέου την πηγή από την όποια θα προέλθουν τα υπερέσοδα, β/ να συνομολογήσουμε ότι αυτό (μπορεί να) είναι μην αναπτυξιακό.
Αν δεχθούμε ότι οι αναγκαίες επενδύσεις θα είναι (κυρίως ή αποκλειστικά) από τον ιδιωτικό τομέα, τότε οι «έχοντες» θα θέσουν τους ανελαστικούς τους όρους: φοροαπαλλαγές δίχως τέλος, επιδοτήσεις στο… ύψος της επένδυσης, σκανδαλώδη κίνητρα.
Αν μείνουμε στον παραπάνω μονόδρομο, δηλαδή και ο προϋπολογισμός να βγάζει υπερλεονάσματα και οι μεγάλες επενδύσεις να γίνουν με τους ανελαστικούς όρους των επενδυτών, τότε δεν μένει παρά ο λογαριασμός να έρθει στην κοινωνία: Μείωση δημοσίων δαπανών για Υγεία, Παιδεία, ελεύθερους χώρους και υποδομές, ένταση της φορολογία, «στράγγισμα» της αγοράς.
Είναι η σημερινή εικόνα. Με την εξαίρεση ότι και πάλι δεν έρχονται μεγάλες (ξένες) επενδύσεις.
Κάτι, μάλλον αναμενόμενο, για μια συντηρητική κυβέρνηση η οποία ανακατευθύνει τους τεράστιους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κυρίως το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) στα φίλα προσκείμενα (στην δική της «οικογένεια») μέλη. Δεν ανοίγει ένα επενδυτικό σχέδιο.
Επ’ αυτών πρέπει να ανοίξει η συζήτηση, χθες. Γιατί, υπάρχει ο κίνδυνος μια άλλη, προοδευτική κυβέρνηση, ένα κόμμα που επιδιώκει να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο, να παγιδευτεί σε αυτό: στα… data (δεδομένα). Να στερηθεί του οράματος. Να απολέσει το όραμα και τις πολιτικές προτεραιότητες μέσα στον τεχνοκρατικό κορσέ.
-Τα data έφεραν την «αντικειμενική» φορολογία των τεκμηρίων στα ορεινά χωριά, όπου οι τοπικοί καφενέδες και τα μικρομπακάλικα, τα οποία έπρεπε να επιδοτούνται σαν χώροι συνάθροισης, σαν κέντρα κοινωνικής αναφοράς, τώρα κλείνουν.
-Τα στοιχεία επιβάλουν την αποχώρηση των δημοσίων υπηρεσιών, των σχολείων από την Περιφέρεια, συμβάλλοντας έτσι στην επιτάχυνση της ερημοποίησής της.
-Τα δεδομένα δείχνουν ότι δεν «συμφέρουν» οι υποδομές, τα δημόσια νοσοκομεία, τα αθλητικά κέντρα…
Εκλογές
Ειδικά ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του πρέπει να ενισχύει την ανάπτυξη που διαχέεται στην κοινωνία.
Πρώτον γιατί είναι πιο αποτελεσματική. Έχει διάρκεια και κοινωνικές βάσεις αποδοχής.
Δεύτερον, γιατί κάτι τέτοιο εμπεδώνει το αίσθημα ασφάλειας, κατά συνέπεια εγγυάται περισσότερες (ιδιωτικές) επενδύσεις.
Γιατί εκτός από τα data, ένα αποκλειστικά τεχνοκρατικό όρο, υπάρχουν και τα κοινωνικά δεδομένα. Ακόμη, αυτά καθορίσουν τις πολιτικές επιλογές και την ψήφο των πολιτών.
Αυτά, ίσως για ορισμένους να είναι γνωστά. Ωστόσο δεν μοιάζουν αυτονόητα. Ειδικά όταν:
α/ Τις τελευταίες δεκαετίες έχει απελευθερωθεί το τζίνι των ελευθεραγοριτών που δρουν πιο ασυλλόγιστα, απ όσο απειλεί την ανθρωπότητα η ανεξέλεγκτη AI (τεχνητή νοημοσύνη).
β/Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, καθώς αναπτύσσει βηματισμό εναλλακτικής κυβερνητικής δύναμης, δεν μπορεί να αφεθεί στη συγκυρία (υποχώρηση ΝΔ-διάλυση ΣΥΡΙΖΑ). Ας πούμε στην πολιτική του «ώριμου φρούτου». Η κυβέρνηση υποχωρεί εκλογικά λόγω της κρίσης στα ενοίκια, τα φάρμακα, την αβάσταχτη φορολόγηση, την απουσία προοπτικής των εργαζομένων, των νέων, των μικρομεσαίων…
Απαιτείται προοδευτικό περιεχόμενο και δεσμευτικές προτάσεις για την Ανάπτυξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προτάσεις που θα διορθώνουν τα παραπάνω.
γ/Κατά μείζονα λόγο δε καθώς πιθανολογούνται τόσο υπερπρόωρες (κρίση στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης) όσο και διπλές εκλογές (αλλαγή εκλογικού νόμου με απλή πλειοψηφία, άρα οι νέες διατάξεις του εφαρμόζονται από τις μεθεπόμενες εκλογές).
Εναλλακτικά, οι λύσεις σε αυτά πρέπει να γίνουν κυβερνητική ατζέντα. Αυτή την ευθύνη ανέλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης με την επανεκλογή του. Και ο χρόνος είναι πεπερασμένος, οι ανάγκες τεράστιες!
Για όλους τους παραπάνω λόγους, δηλαδή προκειμένου να έχουμε επιτυχημένη και με διάρκεια κυβερνητική μεταβολή, άρα για την Αλλαγή, πρέπει να ξαναδούμε τα κοινωνικά… data.
